Πολύ καιρό σκέφτομαι το εξής: κάθε ζήτημα έχει έναν πυρήνα, μία «καρδιά». Είναι αυτό που λέμε «η ρίζα του προβλήματος». Τείνουμε μονίμως να ασχολούμαστε με πλευρές ή εκφάνσεις των ζητημάτων κι όχι με τον πυρήνα τους.
Απαντήσεις για όλα δεν έχω (ούτε υπάρχουν νομίζω – αν υπήρχαν δεν θα’ χε πλάκα η ζωή). Προσπαθώ όμως να εντοπίσω τα προβλήματα. Γιατί αν δεν συμφωνήσουμε ποιο είναι το πρόβλημα, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Ενδεικτικά και μη περιοριστικά:
Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν έχει ούτε σοβαρούς αστούς ούτε σοβαρούς εργάτες.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν πιστεύει την πολιτική που καλείται να εφαρμόσει – βασικά δεν πιστεύει σε καμία πολιτική, γιατί δεν είναι ιδεών ή ταξικό αλλά κόμμα πολλών ατομικών συμφερόντων.
Το πρόβλημα της ΝΔ είναι ότι ο κ. Σαμαράς μοιάζει μπακάλης που του ανατέθηκε η διοίκηση της General Motors – και αποφάσισε να κάνει την General Motors μπακάλικο (με εκπρόσωπο Τύπου τον δίδυμο αδερφό του Γιώργου Ταμπάκη).
Το πρόβλημα του ΛΑΟΣ είναι ότι δεν μπορείς να πείσεις για σοβαρό κόμμα με team τον Άδωνι, τον Αλέκο Χρυσανθακόπουλο και τον Βαΐτση Αποστολάτο.
Το πρόβλημα του ΚΚΕ είναι ότι πατάει γκάζι ξεχνώντας το μοχλό στην όπισθεν.
Το πρόβλημα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θέλει να υποδύεται στο σήμερα το ΠΑΣΟΚ του 1974, χωρίς να υπάρχει στην Ελλάδα η αντίστοιχη γενιά για να ακολουθήσει.
Το πρόβλημα της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ότι η σοβαρότητα δεν αρκεί.
Το πρόβλημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι ότι σε καιρούς διάλυσης η «ανανέωση» καταντά ένα προϊόν χωρίς προστιθέμενη αξία – υπάρχει υπερπροσφορά και μικρή ζήτηση.
Το πρόβλημα των φιλελεύθερων είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει Margaret Thatcher – μόνο κάτι ανθυπο-John Major.
Το πρόβλημα των αριστεριστών είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει επαναστατικό υποκείμενο – μόνο χιλιαστές της επανάστασης που (μάλλον) θα έρθει από μόνη της.
Το πρόβλημα των αγράμματων και ημι-εγγράμματων είναι ότι ο μεγάλος αριθμός τους δεν τους σώζει από τη γελοιότητα.
Το πρόβλημα των μεταναστών είναι ότι ως κοινωνία τους αντιμετωπίζουμε όπως αντιμετώπιζαν συλλογικά οι Γερμανοί τους Εβραίους το 1936: μπορεί να μην ήταν όλοι οι Γερμανοί ναζί αλλά κανείς δεν ήθελε τον Εβραίο σπίτι του.
Το πρόβλημα των δημοσιογράφων είναι ότι έχουν ανάγκη να βγάλουν μεροκάματο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
Το πρόβλημα των αντι-μνημονιακών είναι ότι δεν θέλουν να προτείνουν ένα σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο (λέω «δεν θέλουν» γιατί αν δεν μπορούν είναι απλά ανίκανοι γκρινιάρηδες).
Το πρόβλημα των φιλο-μνημονιακών είναι ότι ξέρουν πως αν ο Παπανδρέου έκανε το μνημόνιο πρόγραμμα και πήγαινε σε εκλογές, θα τις έχανε.
Το πρόβλημα των Ολυμπιακών είναι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Το πρόβλημα των Παναθηναϊκών είναι το ποδόσφαιρο.
Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι ο εξωτερικός δανεισμός – hang on brothers! We’ve been there time and time again!
Το πρόβλημα της Κίνας είναι ότι κάποια στιγμή οι πολίτες της μπορεί να καταλάβουν τον Μαρξ.
Το πρόβλημα του πλανήτη είναι ότι ψαρώσαμε συλλογικά στο ψευδεπίγραφο δίλημμα ελευθερία ή ισότητα.
Το δικό μου το πρόβλημα είναι ότι ζω σε μια χώρα γεμάτη αγένεια, χυδαιότητα, λαϊκισμό, συντηρητισμό και έλλειψη κουλτούρας.
Αλλά το δικό μου πρόβλημα λύνεται εύκολα. Με τα υπόλοιπα τι γίνεται?
ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ maga.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου