Είστε σκέτο παρακράτος!

Διάβασα κι εγώ τη συγκλονιστική μαρτυρία του θεατρικού συγγραφέα Μάνου Λαμπράκη, την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ.

Δεν είναι πρωτάκουστο, αντιθέτως είναι από τα πάμπολλα «μεμονωμένα περιστατικά» παράνομης βίας, αυθαιρεσίας και αυταρχισμού της αστυνομίας. Επιβιώνουν τα … σταγονίδια άραγε; Όχι. Δεν είναι αυτό. Είναι πολιτικές επιλογές των κυβερνώντων αυτά. Είναι πολιτική απόφαση, και μάλιστα διαχρονική, η ατιμωρησία των αστυνομικών. Είναι διατεταγμένη σε υπηρεσία όταν τους αμολάνε σε δρόμους και πλατείες κι όποιον πάρει ο χάρος. Η ευθύνη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι κοινή (δεν συζητούμε για το βρωμερό ΛΑΟΣ που ζει αγκαλιά με το παρακράτος). Θυμίζω ότι όταν ανέλαβε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2010, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή οι νεοδιορισθέντες υπουργοί έσπευσαν να δώσουν τα δείγματα. Είπαν ότι δεν αμφισβητούν κάποια καλά που έκαναν οι κυβερνήσεις Καραμανλή, όπως π.χ. … την ομάδα ΔΕΛΤΑ. Μάλιστα! Αυτό βρήκαν να επαινέσουν.

Για να γυρίσω στο περιστατικό με τον κ. Λαμπράκη: απρόκλητη έμπρακτη εξύβριση, απειλή, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, παράβαση καθήκοντος, υπεξαίρεση εν υπηρεσία, κατάχρηση εξουσίας (μάλλον σε απόπειρα). Αυτή είναι η κωδικοποίηση της συμπεριφοράς των εντεταλμένων να υπηρετούν την κοινωνία και να διασφαλίζουν την ασφάλεια, την τάξη και την τήρηση του νόμου.

Ταυτόχρονα πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι η υποψία και μόνο των αστυνομικών ότι μπορεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός του θύματός τους να είναι διαφορετικός από τον δικό τους, επιτείνει αυτές τις εξυβριστικές και προσβλητικές φράσεις και πράξεις. Τα κρατικά όργανα έχουν εγκολπωθεί και εμπεδώσει την ομοφοβία και το σεξισμό σε τέτοιο βαθμό που απορεί κανείς μήπως είναι κομμάτι της εκπαίδευσής τους!

Το συγκλονιστικότερο, όμως, κατ’ εμέ (και με κάθε σεβασμό ας μου το συγχωρήσει ο κ. Λαμπράκης) είναι η καταστροφή του βιβλίου ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη. Όχι γιατί είναι υπέρτερο έννομο αγαθό από την ψυχική υγεία, την τιμή και την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου. Αλλά γιατί δείχνει την λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τους Χίτες, τους Σουρλάδες, την συμμορία της καρφίτσας, τους ΕΣΑτζήδες και τα σημερινά καθάρματα. Πάντα το ελεεινό παρακράτος της ακροδεξιάς με το χωροφυλακίστικο μυαλό του, πάντα κυνηγούσε, πάντα φοβόταν τους πραγματικούς ποιητές.

Και πώς να μην σκίσει ο μπάτσος τον Σεφέρη όταν ο μέγας αυτός ποιητής του φωνάζει μέσα από το χαρτί και το μελάνι: «Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή» (Δήλωση του Γιώργου Σεφέρη κατά της Δικτατορίας – 28 Μαρτίου 1969).

Πρόσφατα ο κ. Στέφανος Μάνος έγραψε εδώ στο maga.gr: «Για κάθε μια κρατική υπηρεσία και για κάθε μια κρατική δαπάνη πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Μπορούμε για τα επόμενα τρία χρόνια να ζήσουμε χωρίς αυτή την υπηρεσία ή χωρίς αυτή την δαπάνη; Αν η απάντηση είναι ναι πρέπει αμέσως να καταργήσουμε τη σχετική υπηρεσία ή τη δαπάνη».

Κύριε Μάνο, εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ΜΑΤ, χωρίς ομάδα ΔΕΛΤΑ, χωρίς ομάδα ΔΙΑΣ και με αποστρατικοποιημένη αστυνομία.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ maga.gr ΤΗΝ 01/07/2011