Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Τσαγκαροδευτέρα

Διαβάζουμε σε άρθρο του in.gr ότι ο εξόριστος πρώην δικτάτορας της Αϊτής Jean-Claude Duvalier γνωστός και με το ψευδώνυμο Bébé Doc επέστρεψε αιφνιδιαστικά στην πατρίδα του την Κυριακή, για πρώτη φορά από το 1986 για να βοηθήσει (όπως δήλωσε) τους Αϊτινούς μετά τον καταστροφικό σεισμό της περασμένης χρονιάς. Ο Bébé Doc κυβέρνησε την Αϊτή από το θάνατο του δικτάτορα πατέρα του το 1971 μέχρι το 1986, οπότε και ανατράπηκε από τον στρατό εν μέσω κοινωνικής αναταραχής λόγω της φτώχειας (επί των ημερών του η Αϊτή έγινε η φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου) και της παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η επιστροφή του πρώην δικτάτορα γίνεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, ένα χρόνο μετά το σεισμό των 7 Ρίχτερ που άφησε πίσω του 250.000 νεκρούς και πάνω από 1,5 εκατομμύρια άστεγους. Η επιδημία της χολέρας που έχει ξεσπάσει από τον Οκτώβριο στην Αϊτή έχει προκαλέσει (μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου) το θάνατο σε 2.901 πολίτες και 134.678 περιπτώσεις μόλυνσης από τη νόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Πάνω από 1 εκατομμύριο άστεγοι μένουν ακόμα σε αυτοσχέδια καταλύματα και σε εκατοντάδες καταυλισμούς. Δεν έχει καθαριστεί ακόμη ούτε το 5% από τα ερείπια και χτίστηκε μόνο το 15% των αναγκαίων προσωρινών κατοικιών. Στην Αϊτή δεν έφτασε ούτε το 10% των 9 δις δολαρίων που υποσχέθηκαν ξένοι δωρητές.
Ταυτόχρονα επικρατεί πολιτική αστάθεια και κοινωνική αναταραχή μετά τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Υπήρξαν κατηγορίες για νοθεία και εκφοβισμό στα εκλογικά τμήματα κι η ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων προκάλεσε επεισόδια. Ενώ οι στρατιώτες του ΟΗΕ που βρίσκονται στη χώρα από το 2004 (όταν ανατράπηκε, με αμερικανική παρέμβαση, ο Πρόεδρος Jean-Bertrand Aristide) δέχτηκαν επιθέσεις από ορδές εξαγριωμένων πολιτών στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου, με ενδιαφέρον αναμένονται τα αποτελέσματα του σημερινού (16/01/11) β' γύρου των εκλογών ανάμεσα στον κυβερνητικό Jude Celestin και την αντιπολιτευόμενη Mirlande Manigat.
Η επιστροφή του πρώην δικτάτορα που ήρθε να αναμοχλεύσει τα πολιτικά πάθη και να εκμεταλλευθεί τυχόν αναταραχή μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του β' γύρου, μας θυμίζει ότι σε ακραίες στιγμές ωφελούνται τα άκρα και ότι είναι πολύ επικίνδυνο να παίζεις με τη φωτιά (όπως ο κ. Παπουτσής με την υποδαύλιση του ακραίου εθνικισμού). Επίσης, μας προειδοποιεί να μην μένουμε απαθείς όταν κάποιοι εντελώς αβασάνιστα και χωρίς, ίσως, να συνειδητοποιούν τι λένε, αποφαίνονται ότι "Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται" ή ότι "η πολλή ελευθερία βλάπτει".

And now for something completely different: Ο Ιταλός πρωθυπουργός Silvio Berlusconi ομολόγησε στους συμπατριώτες του ότι διατηρεί μόνιμη σχέση μετά το χωρισμό του από την πρώην του σύζυγο. Όπως διαβάζουμε, η εξομολόγηση του Berlusconi γίνεται τη στιγμή που η Εισαγγελία του Μιλάνου τον καλεί σε κατάθεση για την υπόθεση της Μαροκινής εξωτικής χορεύτριας Karima el-Mahroug (με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ruby Rubacuori, ελληνιστί "η ρουμπινί καρδιο-κλέφτρα") με τις κατηγορίες της εξώθησης ανηλίκων σε πορνεία και κατάχρησης εξουσίας.
Είναι τραγικό ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που επί των ημερών του: η Ιταλία εντάχθηκε στον συνασπισμό των προθύμων στηρίζοντας την εκστρατεία Bush στο Ιράκ, οι ανισότητες μεταξύ πλούσιου ιταλικού Βορρά και φτωχού Νότου εντάθηκαν, η Ιταλία χαρακτηρίστηκε η πιο διεφθαρμένη δυτικοευρωπαϊκή χώρα για το 2010 με βάση τον Δείκτη Διαφθοράς της Διεθνούς Αμνηστίας (η Ελλάδα κατατάσσεται στις ανατολικοευρωπαϊκές), η Μαφία ελέγχει άμεσα το 14,6% του ΑΕΠ της χώρας και ασκεί άμεση ή έμμεση εξουσία σε πάνω από 13.000.000 Ιταλούς. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος αν χάσει την εξουσία θα την χάσει λόγω βίζιτας κι όχι λόγω κοινωνικής αντίδρασης ή πολιτικών διεργασιών. Τελικά ο Economist έχει δίκιο: ο πραγματικός μεγάλος ασθενής της Ευρώπης είναι η Ιταλία. Το όνειρο του Machiavelli δεν έγινε πραγματικότητα. Η Ιταλία δεν μπόρεσε να γίνει κράτος, ούτε έθνος. Οι Ιταλοί δεν έχουν ιστορική μνήμη, δεν επιδεικνύουν δημοκρατικά αντανακλαστικά, δεν χαμπαριάζουν από προβλήματα και δεν εννοούν να πάρουν τίποτα στα σοβαρά. Una faccia, una razza...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου