Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Περί "τείχους" part II

Σύμφωνα με δημοσίευμα του in.gr (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ), η κυβέρνηση προωθεί την χρησιμοποίηση άδειων στρατοπέδων ως "κέντρων υποδοχής" μεταναστών υπό επαναπροώθηση. Οι συνειρμοί περί στρατοπέδων συγκέντρωσης αναπόφευκτοι, αν και το θυμικό δεν είναι πολύ καλός σύμβουλος σε ζητήματα πολιτικής.

Επίσης, στο δημοσίευμα φιλοξενείται η δήλωση του κ. Παπουτσή στο Al Jazeera ότι "Η Ελλάδα δεν αποτελεί λύση για όσους έχουν προβλήματα στις χώρες τους, ούτε μπορεί να γίνει πέρασμα για παράνομη είσοδο στα άλλα κράτη της Ευρώπης, γιατί κάτι τέτοιο θα έστρεφε όλη την Ευρώπη εναντίον μας". Βαλτωμένη στα βρώμικα νερά του λαϊκισμού και των πολιτικών παλινωδιών, η κυβέρνηση αδυνατεί να δει το μεταναστευτικό ως παγκόσμιο πρόβλημα με παγκόσμια λύση. Στον παγκοσμιοποιημένο 21ο αιώνα είναι σημάδι τύφλωσης να βλέπει κανείς τον κόσμο με τα γυαλιά του δυαδικού ετεροπροσδιορισμού. "Εμείς" και οι "άλλοι". Κι αν δεν υπάρχουν οι "άλλοι" κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε "εμείς". Οι "άλλοι", λοιπόν, είναι οι εξαθλιωμένοι του Τρίτου Κόσμου, ενώ "εμείς" προφυλασσόμαστε από τους επιδρομείς αδικημένους προσπαθώντας να διατηρήσουμε τις ανισότητες στον πλανήτη, εκλαμβάνοντας τες ως δείκτες της ευημερίας μας, αν όχι ως δικαιωματικά μας προνόμια. Και μάλιστα έχουμε και ευθύνη έναντι των υπόλοιπων δυτικών κοινωνιών να λειτουργήσουμε ως φράχτης, ως ανάχωμα που θα ανασχέσει την έλευση των πειναλέων στα σαλόνια μας. Αιδώς....

Ταυτόχρονα, οι μέχρι πρότινος απολογητές της παγκοσμιοποίησης ανέλαβαν να υπερασπιστούν το μεσαιωνικό τείχος με ιδεολογήματα του τύπου "μην βλέπετε το τείχος μόνο του, εντάσσεται σε μια στρατηγική και σε μια δέσμη μέτρων" κλπ. Παραβλέποντας την κωμική εικόνα φιλελεύθερων οπαδών των ανοιχτών συνόρων να υπερασπίζονται τα εντοιχισμένα κράτη-φρούρια (εικόνα πολύ διασκεδαστική με βάση την δική μου διεστραμμένη αίσθηση του humour), μου θυμίζουν τους Αμερικανούς που προπαγάνδιζαν την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Ξέρουν ότι λένε μπούρδες, ξέρουν ότι ξέρουμε κι εμείς ότι λένε μπούρδες, αλλά είναι διατεθειμένοι να πέσουν ηρωικά μαχόμενοι και προπάντων παραδομένοι στις παρωπίδες τους, ως άλλοι αμετανόητοι Φουκουγιάμα που μισο-έκπληκτοι μισο-οργισμένοι με το πάθημά τους απαντούν στην συνεχιζόμενη εξέλιξη της απτόητης ιστορίας με την κραυγή "Μα αφού τέλειωσε, το είδα!!!"...

1 σχόλιο:

  1. Συμφωνώ με την οπτική σου. Ακόμα όμως δεν έχω λύσει το θέμα του αν υπάρχουν νομικές ενστάσεις, λόγω Συμφωνίας Σύνδεσης ή άλλων λόγων που ενδεχομένως προσφέρουν περιορισμούς στο κλασικό μοτο της "εθνικής κυριαρχίας". Τι λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή